معنی بیهوش شدن در لغت نامه دهخدا

مدهوش شدن. مفقود گشتن حس و سایر مشاعر. (ناظم الاطباء). بیخود گشتن. غش کردن. مغمی علیه یا مغشی علیه گردیدن. بیخود شدن. از خود بیخود شدن. غشیان. غشیه آمدن. اغماء. (یادداشت مؤلف) : خمد، بیهوش شدن مریض یا مردن. (منتهی الارب). صعق، بیهوش شدن. (ترجمان القرآن) : آهی بزد و بیهوش شد. (گلستان).، رجوع به بیهش شدن شود

معنی بیهوش شدن در دیکشنری فارسی به عربی

أَغَمِّيٌّ عَلَيْهِ

معنی بیهوش شدن در دیکشنری فارسی به بنگالی

মস্তিষ্কে অক্সিজেন না পৌঁছানো

معنی بیهوش شدن - جستجوی لغت در جدول جو

بیهوش شدن

لغت نامه دهخدا

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به عربی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به انگلیسی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به فرانسوی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به عبری

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به آلمانی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به اوکراینی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به لهستانی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به چینی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به پرتغالی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به ایتالیایی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به اسپانیایی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به هلندی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به ژاپنی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به تایلندی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به اندونزیایی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به هندی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به اردو

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به بنگالی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به سواحیلی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به روسی

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به کره ای

بیهوش شدن

دیکشنری فارسی به ترکی استانبولی

بیهوده شدن

(نَ)

از بیهودن، نزدیک بسوختن شدن. (ناظم الاطباء). رجوع به بیهود و برهود و بیهودن و بیهوده شود

لغت نامه دهخدا

بیهوش کردن

(نَ فَ)

با دارو اغماء آوردن. (یادداشت مؤلف). بواسطۀ داروی بیهوشی شخص را مدهوش کردن. (ناظم الاطباء) : اصعاق، بیهوش کردن. (منتهی الارب). رجوع به بیهش کردن شود

لغت نامه دهخدا

بیهوش گشتن

(نَ رَ جَ)

مدهوش گشتن. بیهوش گردیدن. حواس رااز دست دادن. در اثر ضربتی یا داروی بیهوشی مغمی علیه یا مغشی علیه گشتن. از خود بیخود گشتن:
چو آواز کوس آمد از پشت پیل
همی مرد بیهوش گشت از دو میل.
فردوسی.
همی بی تن و تاب و بی توش گشت
بیفتاداز پای و بیهوش گشت.
فردوسی.
بزین اندر از زخم بیهوش گشت
بخاک اندر افتاد و خاموش گشت.
فردوسی.
چو بگسست زنجیر بی توش گشت
بیفتاد و زان درد بیهوش گشت.
فردوسی.
بروی اندر افتاد و بیهوش گشت
نگفتش سخن هیچ و خاموش گشت.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

بیرون شدن

(نُ ضُوو)

برون شدن. خارج گشتن. خارج گردیدن. خروج. برون رفتن:
اندر آمد مرد با زن چرب چرب
گنده پیر از خانه بیرون شد به ترب.
رودکی.
ای شعیب با اهل حق از میان ایشان بیرون شو. (قصص الانبیاء ص 95). فرمان خدا چنین است که از زمین مصر بیرون شوید. (قصص الانبیاء ص 119).
چادر بسر آورد و فروبست سراویل
بیرون شد و این قصه بنظمم سمر آمد.
سوزنی.
گفت چون بیرون شدی از شهر خویش
درکدامین شهر میبودی تو بیش.
مولوی.
رجوع به برون شدن شود.
، درون رفتن. دررفتن:
شو بدان کنج اندرون خمی بجوی
زیر او سمجی است بیرون شو بدوی.
رودکی.
، رهائی یافتن. نجات یافتن. خلاص یافتن:
بدانست کو موج خواهد زدن
کس از غرق بیرون نخواهد شدن.
فردوسی.
هر که را باشد ز یزدان کار و بار
یافت بار آنجا و بیرون شد ز کار.
مولوی.
دانی چرا نشیند سعدی بکنج خلوت
کز دست خوبرویان بیرون شدن نیارد.
سعدی.
، منقضی شدن. بگذشتن: او (خدای تعالی) داند که منتهای این جهان چند است و کی بیرون شود. و رستخیز کی بود. (ترجمه طبری بلعمی). چون ماه رمضان بیرون شد مرا بمجلس خواند و با سلطان ندیم کرد. (چهارمقاله)، دور شدن:
چو بیرون شد از کاروان یکدو میل
به پیش آمدش سنگلاخی مهیل.
سعدی.
، کنایه از هلاک شدن. مردن:
چوبیرون شود زین جهان شهریار
تو خواهی بدن زو مرا یادگار.
فردوسی.
، مبرّی شدن. پاک و منزه شدن:
خردمند گوید که مرد خرد
بهنگام خویش اندرون بنگرد
شود نیکی افزون چو افزون شود
وز آهوی بد پاک بیرون شود.
ابوشکور.
، خروج کردن. (یادداشت مؤلف).
- از خود یا خویشتن بیرون شدن، از جا دررفتن. خشمناک گشتن. غضب آوردن. (یادداشت مؤلف) :
چون گویندت ز نیک و بد بیرون شو
بیرون مشو از خود وز خود بیرون شو.
شرف شفروه.
بر او خواندم سراسر قصۀ شاه
چنان کز خویشتن بیرون شدآن ماه.
نظامی.
- ، دل از دست دادن. شیفته شدن.
- ازدست بیرون شدن، از دست رفتن. خارج شدن از اختیار:
چوکار از دست بیرون شد چه سود از دادن پندم.
چو پای از جاده بیرون شد چه منع از رفتن راهم.
سعدی

لغت نامه دهخدا

بیخود شدن

(نَ شَ)

مدهوش شدن و از هوش رفتن. (ناظم الاطباء). بیخود گشتن:
در آن آیینه دید از خود نشانی
چو خود را یافت بیخود شد زمانی.
نظامی.
بلبل از آواز او بیخودشدی
یک طرب زآواز خوبش صد شدی.
مولوی.
من در آن بیخود شدم تا دیرگه
چونکه با خویش آمدم من از وله.
مولوی (مثنوی چ خاور ص 227).
ما بیک شربت چنین بیخود شدیم
دیگران چندین قدح چون خورده اند.
سعدی.
رجوع به بیخود و بیخود گشتن شود

لغت نامه دهخدا

بیهش شدن

(نَ)

بیهوش شدن. از خود بیخود گشتن:
هر آنکس که از دور بیند ترا
شود بیهش و برگزیند ترا.
فردوسی.
رجوع به بیهش و بیهوش شدن و هوش شود، از هوش و خرد دور شدن:
ای شده مدهوش و بیهش پندحجت را بدار
کز عطای پند برتر نیست در دنیا عطا.
ناصرخسرو.
- بیهش شده، بیهوش شده. که هوش خود از دست داده باشد. ازخودرفته:
بیدار شو از خواب و نگه کن که دگربار
بیدار شد این دهر شده بیهش و مدهوش.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

مدهوش شدن

ستردن شمیدن تیبیدن . دهشت زده شدن حیران شدن، بیهوش شدن: میشدم بی خویش و مدهوش و خراب تا بیفتادم ز تعجیل و شتاب. (مثنوی)

فرهنگ لغت هوشیار